METİN ELOĞLU

(1927-1985)

Üsküdarlı şair ve ressam. İstanbul’da doğdu. Üsküdar’da Bulgurlu ve Kısıklı ilkokullarını ve Sultantepe Ortaokulu’nu bitirdi. Sınavla girdiği (1943) Güzel Sanatlar Akademisi resim bölümünden siyasî sebeplerle iki ay tutuklu kaldığı için kaydı silindi (1946). Akademiye konuk öğrenci olarak devam ettiği sırada (1947) askere alındı. Disiplinsizlikleri sebebiyle askerliği beş yılda bitirebildi. İstanbul Belediyesindeki kısa çalışma hayatının ardından geçimini resimlerinin geliri ve süslemecilikle kazandı.

Vefat tarihi mezar taşında 16 Ekim 1985 olarak yazılmıştır. Karacaahmed Kabristanına defnedilmiştir. 

Resimlerinde lekeci bir anlayışı benimsedi. Yazar ve şair portreleri, bazı kompozisyonlar ve İstanbul manzaraları yaptı. Pek çok resim sergisi de açarak 1967 ve 1976’da birincilikler kazandı. Şiirleri 1943’ten başlayarak Kovan, İstanbul, Varlık, Yaprak, Fikirler, Kaynak, Yeditepe, Edebiyat Dünyası, Seçilmiş Hikâyeler, Söz, Şairler Yaprağı, Türk Dili, Pazar Postası, Yenilik, Papirüs, Soyut, May, Güney gibi dergilerde yayımlandı. Başlangıçta Orhan Veli doğrultusunda göründüyse de zamanla imgeyi ön plana çıkararak İkinci Yeni şairlerine yaklaştı. Yaşama sevinci dolu, şiddetli ve keskin yergiler içeren şiirlerinde argo kullanımlar da içeren kendine özgü bir şiir sözlüğünden yararlandı. 1960’tan sonra İkinci Yeni’nin etkisinden de uzaklaşarak sözcüklere aşırı düşkün, uçlarda dolaşan soyut bir alana kaydı. “Üsküdarlama”, “Yitikçi” gibi şiirlerinde Üsküdar’a, çocukluğuna göndermeler yapmaktadır. Şiirlerini Düdüklü Tencere (1951), Sultan Palamut (1957), Odun (1959), Horozdan Korkan Oğlan (1961), Türkiye’nin Adresi (1965), Ayşemayşe (1968), Dizin (1971, TDK şiir ödülü), Yumuşak (1975), Hep (1982) gibi kitaplarda topladı. Hakkında Asım Bezirci tarafından Metin Eloğlu kitabı yayımlandı (1971).